1. Rola i znaczenie stereotypów narodowych
2. „Zwierz to który nieustannie zmienia skóry” - stereotyp w historii
3. „Do użytku wewnętrznego i na eksport” - co o sobie myślimy?
4. „Za co kochamy Czechów” - sąsiedzi w oczach Mariusza Szczygła, Mariusza Surosza, Aleksandra Kaczorowskiego i Jolanty Piątek.
5. Ten śmieszny język…
6. Tak samo, ale nie to samo - nieporozumienia językowe
7. Etos rycerski, etos plebejski
8. Polak katolik, Czech ateista
9. Czesi i Polacy w komiksie
10. Knedlíky kontra schabowy - o czeskiej i polskiej kulturze stołu
11. Kim jest Ewa Farna - czy kultura tworzy stereotypy?
12. Zauważyć, by się ich pozbyć - podsumowanie
Zajęcia są zaproszeniem do zajrzenia w świat czesko-polskich stereotypów. Zastanowimy się, skąd się biorą stereotypy i co myślą o sobie nawzajem Polacy i Czesi. Jakie widzimy w sobie wady i zalety? Czy Czesi lubią
Polaków? Czy miłość Polaków do Czechów jest odwzajemniona? Porozmawiamy o stereotypach językowych, o tym, dlaczego Czechów śmieszy język polski, a Polaków czeski? Dlaczego Polaków bawi czeski, skoro przez kilka wieków pełnił taką funkcję, jaką dziś ma angielski? Czy rzeczywiście te języki są do siebie tak podobne, że łatwo się porozumieć? Czesi i Polacy w różny sposób myślą o swojej tożsamości narodowej i charakterze. W jaki sposób odbiją się one w języku? Jak wydarzenia historyczne przyczyniły się do tworzenia stereotypów? Co wynika z dwóch odmiennych etosów: plebejskiego w Czechach i rycerskiego w Polsce? Czy Czesi to Szwejkowie, a
Polacy Kmicice? Stereotypowe patrzenie na siebie nawzajem zauważyć możemy nie tylko w literaturze pięknej, ale również w komiksie. Ciekawą kwestią jest postrzeganie religijności obu narodów. Czy Czech był zawsze przez
Polaka uznawany za ateistę? Jak się to zmieniało w ciągu wieków? Czy Czesi naprawdę są zlaicyzowanym narodem? Czy Polak to zawsze katolik? Czym różnią się od siebie czeska i polska kultura stołu? W jaki sposób stereotypy polsko-czeskie wdarły się w sferę rozrywki i przynależności narodowej? Zapraszamy do rozmowy.