Abstrakt
Christendom ziet er anders uit dan gebruikelijk. Waar zijn we in de geschiedenis van het Europese christendom? Wat zijn de "tekenen der tijden" en hoe moeten we ze te beantwoorden? Heeft het christendom staan nog aan het begin van zijn geschiedenis, zoals Teilhard de Chardin aangedrongen, of is het op zijn sterfbed liggen, zoals velen sinds Voltaire - en het meest recent enkele protagonisten van de 'nieuwe atheïsme' - hebben voorspeld? In deze reflectie, de auteur zou graag een andere diagnose te stellen: Christendom in Europa wordt gekenmerkt door een aanhoudende midlife crisis, die alleen kan worden overwonnen als het beseft dat het staat op een kritiek kruispunt en dat het om een van de vele mogelijke richtingen kiezen.